Eenzaamheid signaleren
Jongeren die weinig, of geen, echte vrienden hebben schamen zich daar vaak voor. Ze zijn er dan ook goed in hun eenzaamheid te verbergen. Toch zijn er een aantal signalen waaraan je eenzaamheid kunt herkennen. Valt het je bijvoorbeeld op dat je zoon of dochter veel thuis is en weinig contact heeft met andere jongeren? Of merk dat je vriendschappen oppervlakkig zijn? Dan zou het zo kunnen zijn dat je kind zich eenzaam voelt. Herken je een, of meerdere, signalen uit onderstaand overzicht? Ga dan in gesprek met je kind.
Lichamelijke signalen
Denk aan een onverzorgder uiterlijk, vermoeidheid, hoofdpijn, spanningen, zenuwtrekjes, gebrek aan eetlust.
Psychische signalen
Denk aan een negatief denkbeeld, weinig zelfvertrouwen, verlies van vertrouwen in anderen, gevoel van zinloosheid en uitzichtloosheid, gevoel er niet bij te horen, teleurstelling, boosheid en verdriet.
Sociale signalen
Denk aan het hebben van weinig, of geen, sociale contacten, en het missen van sociale steun.
Gedragsmatige signalen
Denk aan onvoldoende sociale vaardigheden, afstandelijk gedrag, claimgedrag, overmatig gebruik of verslaving, verandering in gedrag, spijbelen.
Naast deze signalen zijn er een aantal levensgebeurtenissen die van invloed kunnen zijn op het ontwikkelen van eenzaamheid. Heb extra aandacht voor je zoon of dochter als die te maken heeft met een ziekte of beperking (van zichzelf of van een naaste), echtscheiding, overlijden, financiële problemen, verhuizing, migratie, genderidentiteit, culturele overtuigingen en/of een taalachterstand.
Bronvermelding: eentegeneenzaamheid.nl
